موبایل برای تو

ما هیچ، ما نگاه

.:: امید محمودزاده ابراهیمی ::.

 

قانون کپی رایت ذات مان نقص دارد.مشکل دارد.اصلا قدرت درک و فهم بالایی هم
نداریم.

حرف من درباره انتشار غیر قانونی آلبوم های مجاز موسیقی در سایت ها و
وبلاگ هاست.انتشاری که بزرگترین ضربه را به رونق صنعت آلبوم های موسیقی می
زند.هنوز چند ساعت از انتشار آلبوم بنیامین نگذشته است که آلبوم او به صورت خزنده
در اینترنت در دسترس دانلود قرار می گیردزیر همه پست های مربوط به انتشار آن هم
توصیه به خرید از مراکز فرهنگی هنری شده است و این یعنی شعارزدگی محض جامعه
ما.شعار حمایت را می دهیم ولی عملا داریم از پشت به آن خنجر می زنیم.

متاسفانه جامعه ایران به شدت تحت تاثیر همین شعارزدگی ها قرار دارد.توصیه
به خرید از مراکز فرهنگی و هنری اقدام ارزشمندی ست اما وقتی در کنار همین متن لینک
دانلود با کیفیت های گوناگونوجود دارد و شخص بازدید کننده هم ابدا از فرهنگ و غنای
فرهنگی بویی نبرده است؛پس همه اینها در حد شعار می ماند.

با قانون می توان جلوی خیلی از این اقدامات غیرقانونی را گرفت اما اصل
اساسی همان قانون به ذات است نه عمل خارجی آن.یعنی کسی که می آید و می بیند که یک
آلبوم مجاز موسیقی با صرف هزینه فراوان حالا خیلی راحت با یک کلیک دانلود می
شود،نباید این اجازه را به خود بدهد که حاصل زحمت های یک هنرمند در یک کلیک خلاصه
شود.باید آنقدر قوه درک داشته باشد که حداقل خود را جای آن هنرمند بگذارد و لحظه
ای تفکر کند.

اینجا،در جایی که ما زندگی می کنیم نه قانون درونی کسی پایدار است و نه
قانون خارجی وجود دارد.کپی رایت می تواند با اعمال محدودیت ها و مجازات ها جلوی
بیشتر این موارد را بگیرد اما چه زمانی می خواهیم بدان جا برسیم؟ فرهنگ سازی
داریم؟ نداریم.پس چطور توقع می رود وقتی در چنین موقعیت هایی قرار گرفتیم،رفتار یک
انسان واقعا متمدن داشته باشیم و اقدام به دزدی فرهنگی نکنیم؟

همه هنرمندان این مرز و بوم برای تهیه آثار هنری شان وقت و هزینه بسیاری
صرف می کنند. بنیامین،سیروان،عسگری و...پس چرا با دانلود کردن عملا می خواهیم آنها
را از صحنه خارج کنیم در حالی که ادعا می کنیم همه هنرمندان را دوست داریم و چه و
چه؟ آیا تا به حال خود را به جای آنها فرض کرده اید که وقتی می بینند کپی های غیر
قانونی جای رایت اصلی را گرفته است؛دیگر به چه امیدی به ادامه این راه بیاندیشند؟

پس اول بیاییم خودمان را اصلاح کنیم.وضعیت سایت های موسیقی را روشن
کنیم.قطعا راه کارهای بسیاری هم وجود دارد، پس همین الان استارت کار را بزنیم تا
حداقل در سالهای آینده ، دیگر شاهد چنین دزدی و دزدان فرهنگی نباشیم.به همه مسائل
سطحی نگاه نکنیم.دزدی فرهنگی چه فرقی با دزدی اموال دارد؟ دزد اموال بی اجازه صاحب
اموال، دست به ربودن دار و ندار او میزند.دزد فرهنگی هم با نقابی همین کار را
انجام می دهد در حالی که برای اولی مجازات و جرمی ست سنگین ولی برای دومی ذوق
ربودن !

از وزارت ارشاد خیلی بیشتر از این توقع داریم که از هنرمندان و آثارشان دفاع
کند.حافظ آثار هنرمندان این مرز و بوم باشد.به جای نگاه کردن و تماشا کاری انجام
دهیم و نگذاریم هنر و هنرمند ما بیش از این ضربه بخورد.

همین مطلب در "موسیقی ما"

همین مطلب در "هم آواز"

همین مطلب در مجله موسیقی ایرانیان

کلمات کلیدی :